El پارادیکلروبنزن (PDCB) یک ترکیب شیمیایی آروماتیک کلردار است که عمدتاً در تولید آفت‌کش‌ها، خوشبوکننده‌های هوا و محصولات پاک‌کننده استفاده می‌شود. با این حال، سمیت آن به دلیل اثرات نامطلوبی که می‌تواند بر سلامت انسان داشته باشد، زمانی که قرار گرفتن در معرض آن به طور طولانی مدت یا در غلظت‌های بالا رخ می‌دهد، مورد مطالعات متعددی قرار گرفته است.
سمیت PDCB می‌تواند بر چندین سیستم اندامی تأثیر بگذارد:
کبد و کلیه‌ها
PDCB در کبد متابولیزه می‌شود و قرار گرفتن بیش از حد در معرض آن می‌تواند باعث آسیب کبدی، تغییرات آنزیمی و در برخی موارد نکروز کبدی شود. کلیه‌ها نیز اندام‌های آسیب‌پذیری هستند و می‌توانند با قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آن، نارسایی حاد یا مزمن کلیوی را نشان دهند.
پوست و سیستم تنفسی
تماس پوستی با پارادیکلروبنزن می‌تواند باعث تحریک، درماتیت و التهاب شود. استنشاق بخارات، به ویژه در محیط‌های بسته، می‌تواند باعث سرفه، تحریک برونش و مشکل در تنفس شود.
سیستم عصبی مرکزی (SNC)
یکی از حساس‌ترین نواحی به سمیت PDCB، سیستم عصبی مرکزی است. موارد لکوآنسفالوپاتی و همچنین علائم عصبی ناهمگن از جمله سرگیجه، گیجی، از دست دادن هماهنگی و حتی آسیب عصبی غیرقابل برگشت در شرایط قرار گرفتن مزمن در معرض آن، ثبت شده است.
ریه‌ها و سایر اندام‌ها
PDCB می‌تواند در بافت چربی جمع شود و متعاقباً به آرامی در بدن آزاد شود که قرار گرفتن داخلی در معرض آن را طولانی می‌کند. این امر خطر آسیب ریه را افزایش می‌دهد، علاوه بر این که سایر اندام‌های حیاتی را به خطر می‌اندازد.
اگرچه پارادیکلروبنزن همچنان کاربردهای صنعتی و خانگی دارد، سازمان‌های بهداشت عمومی مانند EPA و WHO در مورد استفاده از آن هشدار داده‌اند و توصیه می‌کنند که قرار گرفتن مستقیم در معرض آن به حداقل برسد. در حوزه صنعتی، اقدامات کنترلی مانند تهویه مناسب، تجهیزات حفاظت فردی (EPP) و نظارت بر محیط زیست باید برای کاهش خطرات اجرا شود.
در نتیجه، پارادیکلروبنزن سمی است و می‌تواند باعث آسیب قابل توجهی به کبد، کلیه‌ها، پوست، ریه‌ها و سیستم عصبی مرکزی شود. به همین دلیل، باید با احتیاط شدید و تحت استانداردهای ایمنی صنعتی سختگیرانه با آن برخورد شود.
